Het Nieuwe eigentijdse subtiele is tijdelijk daar

Geniet er van!
kijk in je
ervaar in je
de ruimte is in je
het universum
vele universa
multitijden

Grootsheid trekt grootsheid aan

Een dag in mei, zonnig, droog, hemels. Maandag de 24ste.De grote heide, de ruimte, de ongestoorde aarde, de schapen, een idylle?
Daar in Drenthe is zo’n grootsheid, zo’n eeuwige ruimte met iets nieuws. een nieuwe indaling.
Ik heb het gebied al eerder daartoe bezocht n.a.v. een opmerking van m’n raadsvriend. Het manifesteert zich als een plek op aarde, niet groot, met een groot energieveld eromheen. Rondom dit veld bewaken grote lichtwezens het fenomeen. Op een paar kilometer afstand liggen negen satellietplekken zodat de hele vormkracht een straal heeft van ongeveer vier kilometer.
Nieuwe bevruchtingen van de Aarde

Verticaal lijkt het ingedaalde fenomeen, haar resonantie, op een kelk met op aardeniveau een hals en onder de aarde een breed uitlopende voet. Van bovenaf gezien lijkt het een cirkel, die vele malen omcirkelt is. Een beeld dat je al ver in de Steentijd op stenen tegenkomt. Alsof een steen in het water is gegooid, de hoogtelijnen van een berg van bovenaf gezien, een labyrint, een energiekolk, een galaxi. Van binnen naar buiten wordt het daarin steeds ijler, een steeds hogere trilling. In het centrum de nulde dimensie, het zwarte gat en meer en meer naar buiten de vijfde, de zesde dimensie etc. Op aardeniveau is het in onze derde, vierde dimensie doch daarboven ‘stijgt’ het in dimensie. Waarnemingen van ruimtevoertuigen en kosmische wezens passen daarbij.
Het benaderen van nieuwe fenomenen kan het beste van buiten naar binnen. Net zoals bij een labyrint of doolhof kun je via omwegen naar het centrum. Vandaag is het een lang pad dat noordoost gericht is, een oude weg die we afgaan.
Voor we de lange voettocht maken, zoek ik een plek uit om los te laten, te ontladen. Net zoals kerkbouwers bij de toegang tot de kerk ontladingspunten creëerden, kan men ook nu het nieuwe, het transformatieve alleen ontmoeten door ruimte te scheppen, door eerst los te laten. In het hier en nu komen.

Het is net zoals een vriend me zei of de hele dierenriem nu zo georiënteerd is dat de aarde in het centrum staat. Een unieke positionering. En steeds wordt de aarde op bepaalde momenten, gedurende een bepaalde tijd ‘bevrucht’ vanuit het Geheel. En zo’n bevruchting heeft op deze plek plaatsgevonden. Zo zijn er vele plekken in Nederland waar dat te bewonderen is, waar je je kunt verwonderen. Een indaling in de materie, in de substantie. Net zoals bij de mens het kosmische, mannelijke zaad indaalt in de grote fysieke moederschoot van de vrouw en daar bevruchting brengt in het fysieke. Pas na enige tijd komt het fysieke, het kind naar buiten. Zo wordt de aarde vanuit de Ruimte, de dimensie voorbij tijd en ruimte, gevoed, bevrucht. Het alles doordringende komt in deze verdichte schone werkelijkheid. Pas veel later gaan mensen het herkennen in de materie, wordt het verstoffelijkt en zien we het onder ogen. Mogelijk pas na duizenden jaren.
Ik praat hier niet over fenomenen als gewascirkels. Dat is weer een ander gebeuren, maar ook een impuls uit andere realiteiten van het universum, in de aarde die resoneert in de vegetatie door een patroon. een unieke afdruk. Net gelijk een stoffelijke steen in het water kringen maakt en doorwerkt op het wateroppervlak.

Hier is een hogere trilling boven de grote heideruimte. Nieuwe sferen zijn er in de bovensferen en ze hebben de aarde bevrucht. De vijfde dimensie is zich aan het settelen op aarde. Deze dimensie is al in je en is overal.
Hier zijn betekent dat je niet meer hetzelfde weg terug reist. Of zoals mystici zeggen; voorbij de Mind komen, de No-Mind, het Grote Zijn waarin elk moment nieuw is, geïnspireerd, creatief.
Nieuwe impulsen van buiten zijn nodig om het Aardse verder te ontwikkelen. Anders versuft het, blijft het letterlijk hangen in haar eigen creaties.
En de nieuwe impulsen zijn maar tijdelijk waarneembaar en hoeven niet meer door ons mensen te worden bezegeld, gevormd zoals de oude mens dat veelvuldig deed op haar cultusplaatsen.
Om daar te komen waar het Nieuwe Is, de weg

Nu kan het zijn dat je niets ervaart als je met je alledaagse bewustzijn hier naar toe gaat. Je ziet niets, mogelijk voel je het maar het is ijl. Daarom is een weg nodig om het bewust te ervaren. Een weg die ik zou noemen: er dichter bij komen.
We doen enkele oefeningen op weg er naar toe om van onze ‘oude’ wereld in de nieuwe wereld te komen, de nieuwe dimensie die sommigen de vijfde noemen.

• – Loslaten: op een speciale plek met een geheel eigen oriëntatie en lichaamshouding
• – De westerse Vipassana-loop: het lopen in het hier en nu. Bij elke stap komen in het hier en nu, de oude ruimte/tijd achter je laten, je eigen lichaamsruimte innemen en hier zijn.
• – Vervuren: directer worden; de eigen plek vinden op basis van bijvoorbeeld een vraag van mij; waar nu te zijn, waar nu te ontvangen, waar nu, waar nu, de eerste impuls.
• – Kiezen voor gecentreerd vrijer worden: nieuwsgierigheid ontwikkelen. Het nieuwe omhelzen en niet steeds meedeinen met je respons op je waarnemingen. Oh, wat blijven die innerlijke herinneringen doordenderen, die controlemechanismen. Je gaat dan als het ware twee stappen naar voren maar in de innerlijke ervaring drie stappen terug. Het oude trekt je terug. De kunst is om drie stappen naar voren te gaan, vervolgens twee stappen naar achter en weer drie naar voren, dan een naar achter en drie naar voren en daarna geen stap meer terug te zetten!
• – Bewegend leren: lopen en al lopende elkaar onderrichten. De weg is net zo belangrijk als het eindpunt. Aristoteles kende al het lopend doceren, de peripatetisch weg. Ik geniet ervan om met mensen naar buiten te gaan en ze met de andere werkelijkheden te verbinden. Nu eens stoppend, dan bewegend, nu eens liggend, dan weer staand.
• – Een ontvankelijkheidsweg, via de materie naar het Zijn: velen komen met overbelaste hoofden, weggedrukte gevoelens, lichamen die de verbinding met de waarneming missen, subtiel energetisch overvol en levend in het daar en toen.
  Nu steeds meer aandacht om in het lichaam te komen, in de waarneming en dan voorbij de waarneming. De grote stilte. De aandacht van dáár naar binnen om vervolgens te ervaren hoe binnen en buiten versmelten in de grote aanwezigheid. Vaak werken de sferen mee, is er plots zo’n contact met het nieuwe fenomeen en staat elk op z’n plek. Voldaan en niet het willen, het begrijpen. Een totale zijnservaring waarbij alles op ontvangst staat en niets meer in de weerstand komt. Reactieloos en levend stil!
• – Begroeten: onderweg punten zoeken om daar het nieuwe verder persoonlijk te begroeten
• – Kosmisch verlichamen: dichter bij het nieuwe fenomeen wordt het kosmische kristallichaam wakker. Het komt in het bewustzijn.
• – Inslapen en ontvangen: een plek zoeken op de hei en in de koesterende slaap het Nieuwe opnemen.
• – De bevruchting jou laten bevruchten: op een plek staan en je laten inspireren en in dat scheppende proces terecht komen.

Een mooie oefening is het nieuwe, het zwarte gat te herkennen in je lichaam of een cel, en daarin te stappen met je aandacht. Het is komen in een herinneringsloze tijdruimte vol creativiteit. Dat is de symboliek van het getal dertien: sterven en geboren worden. En niet zoals de christelijke context het heeft verdraait, het ongeluksgetal. De oude religie met haar dertien manen, de wijze vrouwen, de inwijdingscirkels van twaalf met een leermeester(es). We hebben elkaar nog steeds nodig om te sterven en geboren te worden.
Teruglopend naar het zuiden is de hemel in het noorden donker. Het scherpe kontrast kleurt de pijpestrootjes helder wit. Kontrast
Waarom hier op deze plek, in dit gebied?
Heeft het met de telefoonvrije zone te maken, dat mobiele telefoons hier niet mogen worden gebruikt vanwege de telescoop? Een duidelijk ander trillings- en waarnemingsveld. Of zit het ‘m in het gebruik van deze plek als natuurgebied, de nieuwe gewijde gebieden waar natuur en aarde mogen worden gerespecteerd? Of is het dat de mens hier al heel lang contact zocht, kijk maar naar de oude aardstructuren zoals grafheuvels? Of is het de combinatie van aarde en water die hier intens met elkaar spelen op dit natte heidegebied. Ach, het is zoals het is, een bevruchtings-plaats. Geniet van de ingang gezette resonanties. De impuls is weer verder in de dimensies aan het werk maar de uitwerking vormt zich. Wees erbij want het is een spannende, creatieve tijd. En dat in het mooie landje Nederland.

Oude wijn, nog oudere wijn en vatloze wijn
Op het eind drinken we nog wat op een terras vlak bij de kerk van Ruinen. De Mariakerk had voorheen een Catharinakapel. Een verwijzing naar de Zwarte Godin. De kerk staat op een voormalige hunebedplaats. Dat kun je nog ervaren aan de oostzijde waar eens het koor stond. Zuidelijk van de kerk lag het tweede hunebed maar daar staat nu een bouwwerk. Daar hebben de Benedictijnen van 1140 – 1325 een klooster gehad. Ze trokken daar weg omdat het te druk werd en trokken naar De Wijk. De stenen van het klooster zijn gebruikt voor de bouw van de huidige kerk. Het ene geloof bouwt op het andere geloof. De Nieuwe tijd bouwt niet meer op oude geloven, het zal het overal vinden. Het is er namelijk Al.

Op het eind ga ik nog even, via vele omwegen, naar het centrum van het nieuwe fenomeen om het te begroeten. Eigenlijk vond ik de gezamenlijke weg naar het punt een mooier proces dan alleen naar het centrum te gaan.

Het Nieuwe is overal
leef het
doorleef het
begroet het
laat de angst varen